Pozostałe tematy

Diagnozowanie krótkowzroczności

Krótkowzroczność dotyka większej grupy osób aniżeli dalekowzroczność. W odróżnieniu od osób cierpiących na tę drugą przypadłość, wada wzroku jaką jest krótkowzroczność nie daje się skorygować poprzez akomodację wynikającą z napięcia mięśniowego. Chorujący na tę wadę wzroku może co najwyżej próbować poprzez przymrużenie oka rozproszyć wiązki światła, przez co część z nich skupi się we właściwym miejscu, a więc na siatkówce.

Niewłaściwa budowa oka

Najczęściej diagnozowana jest krótkowzroczność osiowa, która wynika z nieproporcjonalnej budowy oka. Zaburzenie długości oka w osi sprawia, że promienie świetlne skupiane są przed siatkówką, a w przypadku próby ich akomodacji jeszcze bliżej przed siatkówką, więc w odróżnieniu od osoby dalekowzrocznej, tutaj nie ma możliwości poprawienia ostrości widzenia poprzez zaciskanie mięśni gałki ocznej.

Różne stopnie krótkowzroczności

Krótkowzroczność diagnozowana może być pod kątem zaawansowania i przyjmuje wtedy trzy różne stopnie. Niska krótkowzroczność to taka, która zamyka się w poziomie do -3.0 dioptrii. Średnia krótkowzroczność to z kolei niedowidzenie w przedziale od 3 do 7 dioptrii, podczas gdy wysoki stopień tej wady liczy się od 7 dioptrii. W przypadku tej najbardziej zaawansowanej formy krótkowzroczności bardzo często oprócz zmian typowo refrakcyjnych dostrzegalne są już zmiany zwyrodnieniowe naczyniówki, siatkówki i ciała szklistego.